ยัก ๒ หมายถึง (ปาก) ว. คําประกอบกริยาในประโยคปฏิเสธแสดงความผิดคาด เช่นไม่ยักจริง ว่าจะมาแล้วไม่ยักมา.
น. ยักษ์. (ป.; ส. ยกฺษ).
น. นางยักษ์. (ป.; ส. ยกฺษิณี).
ดู ครอบจักรวาล ๕.
ว. ขะยิก ๆ, เขยก ๆ, ทําท่าขยับบ่อย ๆ.
[เหฺยา] ก. พูดเซ้าซี้จะเอาให้ได้.
ว. เขย้อแขย่ง, มีท่าทางเก้กัง.
น. อมนุษย์พวกหนึ่ง ถือกันว่ามีรูปร่างใหญ่โตน่ากลัว มีเขี้ยวงอก ใจดําอํามหิต ชอบกินมนุษย์ กินสัตว์ โดยมากมีฤทธิ์เหาะได้จําแลงตัวได้,บางทีใช้ปะปนกับคําว่า อสูร รากษส และมาร ก็มี; เทวดาพวกหนึ่งในสวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกและชั้นปรนิมมิตวสวัตดี; ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์ศตภิษัช มี ๔ ดวง, ดาวพิมพ์ทอง หรือ ดาวสตะภิสชะ ก็เรียก. ว. โดยปริยายหมายความว่า มีลักษณะหรืออาการอย่างยักษ์ เช่น ใจยักษ์ หน้ายักษ์, มีลักษณะใหญ่เป็นพิเศษในพวก เช่น ปลาหมึกยักษ์. (ส. ยกฺษ ว่าอมนุษย์พวกหนึ่ง บริวารท้าวเวสวัณ; ป. ยกฺข).